Çıkıyorum son kez uğradığım kalbinden,
Gidiyorum uzaklara, kaçıyorum senden,
Veda eden o bakışı bile atmadan,
Pervasızca uzaklaşıyorum, ardıma dahi bakmadan.
Belki hata, belki de yanlış,
Ama bitsin bu yalvarış,
Bitsin ruhumdaki boğucu yakarış,
Bu senden, geçmişimden son kaçış...
Uzaktın bana, kalbinle asla;
Mantığın, düşünelerinle; yasla,
Ruhun sevse de ihtirasla,
Uzaktın bana, yabancıydın geçmişe kıyasla...
Sakın düşünme affedeciğimi,
Seni bir daha özleyeceğimi,
Sevgini kalbimde besleyeceğimi,
Artık elsin bana; mahvetme geleceğimi...
Bu ne kindir ne de nefret,
Haydi durma itiraf et,
Geçsin ruhumdaki buhran, kasvet;
Gidiyorum, son defa hakkını helal et.
Yeni bir hayat kurmuşsun kendine,
Yalan bulmuşsun,
Gülen yüzün; ağlayn kalbinin aksine,
Kendine yeni hayaller uydurmuşsun.
Bir savaş başlatmıştım kendime,
Son yenilgiyi görmeyeceğim bir savaş,
Meğer aldanmışım, inanmışım zihnime,
Yorulmuşum, bırakmışım yavaş yavaş.
Hatırlar mısın geceyi nasıl sabah ettiğimizi?
Hatırlar mısın küsünce neler çektiğimizi?
Hatırlar mısın birbirimize nasıl yettiğimizi?
Hatırlamazsın; yoksa dönerdin, bırakmazdın geçmişimizi.
Demek buydu o öve öve bitiremediğin sevgin,
Demek ben büyüttüm; bir deniz dedim bir engin,
İşte şimdi çıktı ortaya asıl rengin,
Hayır, bu ne bir nefret ne de kin!!!
Hani demiştim ya sana kaybettim güvenimi,
İnsanlara, hayata, tüm yaşananlara,
Bakıyorum da şimdi olanlara,
Asıl şimdi yitiriyorum tüm direncimi.
Artık yoksun ya,
Güneş eskisi gibi doğmuyor,
Artık ilk ışıklarıyla "Merhaba" demiyor,
Bakmıyor bile; çünkü yoksun ya...
Kelimeler şimdi geliyor dilime,
Ellerin değmiyor ya artık elime,
Söyleyecek son söz, son kelime;
Elveda! sadece ELVEDA...!!!
