HAYAT!

İçinden çıkılmaz bir hal alınca hayat,

Çekil köşene evlat!

Kapa gözlerini,

Kendi güneşin sen ol,

Unut sözlerini,

Yalanmış de,

Uzaklaş;

Bir an evvel kaybol!

Ne zamanki yüzünde bir tebessüm,

İşte o zaman yaklaş;

Ama unutma,

Gün güne benzer,

An ana,

Bura gibidir her yer,

Bunu bilip anlayana!

İçinden çıkılmaz bir hal alınca hayat,

Çekil köşene evlat!

Kapa kulaklarını,

Sağırlaş,

Ne söylenenleri duy,

Ne bir şey söyle,

Kal yerinde öyle,

Ağırlaş!

Ruhunu dinle sadece,

Kendini dinle,

Kendi izninle,

Kendine söyle sadece!

İçinden çıkılmaz bir hal alınca hayat,

Çekil köşene evlat!

Alma nefes,

Ta ki hayatın kıymetini anlayana dek,

Kal öylece tek,

Ta ki sevgi nedir kavrayana dek.

Çekil köşene evlat,

İçinden çıkılmaz bir hal alınca hayat!

Ömer Dündar KAN - 12.10.2011