Ne zordu anlamak seni,
Korkuydun, nefrettin,
Yeri geldiğinde sevinçtin,
Matemdin, pusuydun,
Öyle bir an olurdu ki;
Yeşerip umut olurdun…
Ne zordu keşfetmek seni,
Bir bakardım tam önümde,
Yanı başımda bulurdum,
Bir göz açıp kapayınca;
Birden bire kaybolurdun…
Ve ne zordu yaşamak seni,
Bir nefes öncesi var iken,
Bir nefes sonrası ölümdün,
An gelir cenneti yaşarken,
Bir an sonra zulümdün…
İşte öyle zordun,
Öyle karanlık,
Ve öyle güzel,
Bir o kadar aydınlık…
İşte sen yaşamaya değerdin,
Sürprizdin, meğerdin,
Ancak koşulsuz değildin,
Çünkü sen kederdin…
