YİRMİ BİR

Ne gecem iyi sensiz,

Ne günüm aydın,

Ne kuşlar cıvıl cıvıl sokakta,

Ne de bahçesinde açan gonca…

Tek bir sözle evren yok olur mu?

Tek bir bakış, tek bir gidişle…

Herşeyin mi çehresi değişir bir anda?

Tek kişilik terk edişle…

Sen miydin bu hayatı değerli kılan?

Herkeste seni mi gördüm ki ben;

Şimdi herkes yabancı, herkes el,

Geçsin kızgınlığın, ne olur;

Ansızın çıkıverip gel…

Besmeleydin sen bana,

Gecelerce Allah’a yalvardığım,

Ve sonunda kavuşup,

Birden bire kaybettiğim…

Hala dualarımsın, belki ebediyen kalacak;

Son üç satır derken,

Her satırda bir besmele ile,

Son satırda yirmi biri bulacak…

DİNLE EY SEVGİLİ

Dinle ey sevgili,

Güneş her sabah sana doğar,

Rüzgâr her uğultuda seni söyler,

Yağmurlar sanadır, seni temizler,

Yağmurlar sanadır, yokluğunda gök ağlar…

Dinle ey sevgili,

Türküler tek tek sana yazılmış,

Her şiir meğer senin adınmış,

Çiçekler dahi sana açarmış,

Çiçekler yokluğunda bir bir solarmış…

Dinle ey sevgili,

Sitemler sana, eyvahlar sana,

Teşekkür ve minnetler sana,

Varlığında benim olan cennet sana,

Yokluğunda cehennem, yangınlar bana…

Dinle ey sevgili,

Beklenensin, an be an özlenen,

Dinmeyensin, gün be gün sönmeyen,

Alevsin, korsun her daim yanan,

Kansın her saniye kalbime akan…

Ve bil sevgili ve gör ve dinle,

Özledim seni bütün kalbimle…

ASLIN DA

Artık hayalin de yok aslın da,
Yokluğunun yansımasıyım ben aslında,
Yitik ömrümün son faslında,
Matemin de yeri yok faslın da…

KARAMSAR

Ne bileyim bir başkayım bu aralar,

Ne tadım var ne tuzum,

Deşildi sanki bir bir yaralar,

Ben yine sende sonsuzum.

Hiç bu kadar derin olmamıştı yokluğun,

Fark etmemiştim hiç bu denli esaretimi,

Hiç bu kadar yakmamıştı soğukluğun,

Bil ki tüketti an ve an cesaretimi…

Sorular cevapsız, dertlerim dermansız,

Karanlık her günüm, farkı yok geceden,

Yokluğun zemheri, gün be gün amansız,

“Sen” çıkıyorsun dilimdeki her heceden!

ZAMAN

Zaman dediler; bıraktım zamana,
Dermandır dediler; gayrı inanmam dermana,
Kafir olsa idi; şimdiye gelmişti imana,
Daha nice var; söyle bir gün beni sormana?

HAYAT - II

Ne zordu anlamak seni,

Korkuydun, nefrettin,

Yeri geldiğinde sevinçtin,

Matemdin, pusuydun,

Öyle bir an olurdu ki;

Yeşerip umut olurdun…

Ne zordu keşfetmek seni,

Bir bakardım tam önümde,

Yanı başımda bulurdum,

Bir göz açıp kapayınca;

Birden bire kaybolurdun…

Ve ne zordu yaşamak seni,

Bir nefes öncesi var iken,

Bir nefes sonrası ölümdün,

An gelir cenneti yaşarken,

Bir an sonra zulümdün…

İşte öyle zordun,

Öyle karanlık,

Ve öyle güzel,

Bir o kadar aydınlık…

İşte sen yaşamaya değerdin,

Sürprizdin, meğerdin,

Ancak koşulsuz değildin,

Çünkü sen kederdin…

BOŞLUK

Çok zor nefes almak bugünlerde,

Oyuncağını yitirmiş bir çocuk gibiyim,

Ne zormuş sensizlik bu ellerde,

Telleri parçalanmış, bir saz gibiyim…

Sersefil olmuştum belli ki, yastan,

Feryatlar, imdatlar, dualar çaresiz,

Adı ayrılık konmuştu belki de baştan,

Şimdi yitik ümitler; hem de süresiz…

Gelmek olsa da niyetim sana,

Çıkış yok nafile, boşa bu çaba,

En güzel tümleçtin “sevmek” adına,

Çok mu zor söylemek tekrar “Merhaba”?. 

NE BİLSİN

Ne yapsın ruhum sensiz dünyayı,

Benliğin olmadan, nefes almayı,

Ne bilsin gönül sensiz sevmeyi,

Deli divane olup aşka düşmeyi...